Os restos da traxedia

Aínda que xa o dixera o polbo Paul alá por xuño de 1942, ninguén presaxiaba unha victoria fronte ao exército de Hitler. Contra tódolos vaticinios, Stalingrado resistiu un ataque que só os máis valorosos guerreiros poderían ter os collóns a valentía de combater.

Esta casa quedou en pé despois da invasión nazi, e todavía hoxe consérvase intacta (...), ou mellor dito sen tocar... é igual!, o que quero dicir é que polo menos non a esnaquizaron coma o resto dos edificios da cidade.

[A rapaza da dereita é un pequeno agasallo para os lectores "masculinos" ;)]

Algúns din que foi sorte, outros que foi o contraataque psicolóxico e o bo siso dos rusos o que determinou a victoria local, mentres que outros aseguran que Stalin simulou a estratexia de Cachamuíñas para botar aos teutóns do Volga.

Nesta foto pódese ler o seguinte: 

"Defenderémoste, nosa amada Stalingrado!"

(Отстоим тебя, родной Сталинград!)

En calquera dos casos, Stalingrado tornouse nun referente mundial en términos de defensa así coma o lugar que cambiou o maléfico plan do xeneral alemán, pois a partires desa derrota, o imperio nazi foi de mal en peor ata a súa completa derrota o 9 de maio de 1945, Día da Victoria según os rusos. (Ligazón en castelán)

"Stalingrado foi o fin do exército fascista alemán - I. Stalin"

(Сталинград был закатом немецко-фашистской армии - И. Сталин)

Pode ser que sexa que para moitos de vós resulte unha parvada o que vou dicir. Emporiso, para min, ver de primera man cousas coma isto emocióname. Coido que o meu maxín no chega a acadar unha imaxe próxima á realidade acontecida aquí. Simplemente pónme os pelos de punta pensar que neste lugar máis de un millón de persoas morreron loitando polo único que tiñan, o amor pola súa Patria.

A casa totalmente aburatada reflexa o inferno sufrido polos soldados soviéticos.

Pouco quedou trala guerra: unha cidade escachizada, fame e moitos, moitos mortos. Así e todo, a victoria non desanimou ao pobo ruso, que con traballo e esforzo logrou reconstruír a gran Stalingrado de novo.

É unha mágoa o non podervos amosar con máis detalle moitos dos lugares que me gustaría. En moitos casos, mesmo en algúns museos, non está permitido botar fotografías... e non quero arrisca-lo meu pescozo por unha foto :).

Por "último", mirade esta:

Atentos á inscrición:

"Hai na enorme Rusia unha cidade, á que lle foi entregada o meu corazón... Ela pasou á historia como Stalingrado"

(Есть в огромной России город, которому отдано моё сердце... Он вошёл в историю как Сталинград)

Palabras de amor do xeneral Chuikov, nun monumento adicado a este na rúa que leva o seu nome, no centro da cidade.

Como vedes, Volgogrado é unha ciudade con moita personalidade. Seguirei contándovos todo o que poida contar e se cadra, tamén máis.

Un saúdo, meus queridos lectores!