Un galego en Stalingrado: Moscova I

Se así é dende o avión:

Imaxinádevos o que pode ser camiñar polas rúas da maior cidade de Europa...
Os rusos fan todo grande, ou moi grande; en proporción ao espazo libre que teñan, que polo xeral é moito moitísimo.

Como dicía, todo é inmenso. Por exemplo: a Universidade Estatal de Moscova (Московский Государственный Университет), un dos oito rañaceos que Stalin mandou facer entre os anos 40 e 50. Sete deles están situados en Moscova, e son coñecidos popularmente como "As Sete irmás" (Семь сетёр).

Noutra entrada falarei con máis detalle destas megacontruccións soviéticas

As estatuas non son estatuas, son mundos:

Ista é unha Estatua de Pedro I o Grande, de dúas veces o tamaño da Estatua da Liberdade. Foi diseñada polo pintor, escultor e arquitecto ruso Zurab Tsereteli en conmemoración dos 300 anos da Armada de Rusia, que foi creada polo tsar Pedro I.

Como sabedes (polo menos deberiades de), Moscova (en ruso: Москва, pronunciado "maskvá") é a capital da Federación Rusa. A súa poboación, de case 15 millóns de persoas, convértena nunhas das cidades máis poboadas do mundo, sendo a maior de Europa.

Está situada a ámbolos dous lados do río Moscova (de aí o nome da cidade) e ocupa unha extensión equiparabre ao dobre de Madrid, por exemplo.

Por desgraza, só puiden estar en Moscova cousa de tres días, polo que tempo para ver houbo ben pouco...
Aínda así, tiven a sorte de cadrar co excepcional bo tempo e disfrutar á máxima do maior atractivo da megalópole: "a Praza Vermella e todo iso"

O nome da Praza Vermella (Красная Площадь), a diferenza do que a maioría pensa, non ten relación algunha co comunismo, senón que "красная", que quere dicir "vermella", en ruso antigo significa "bonita". Si... eu tampouco o sabía ata non fai moito.
Trátase dunha praza de dimensións case cósmicas, por non dicir considerables, e chea de turistas.

Está arrodeada pola Catedral de San Basilio, o Kremlin, o Museo Estatal de Historia e o GUM.

Tamén falarei máis profundamente dos elementos da Praza, que non son poucos, e tratar de contar un pouquiño o que é cada cousa.

O que máis me impresionou foi a sensación de agrofobia que non pensaba se pode sentir nunha cidade. Aquel sitio ten algo máxico, se cadra polo significado histórico ou polo simple feito de estar no lugar máis emblemático do país... é algo así como estar a mirar a Catedral de Santiago. Pois iso mesmo.

Faltan infinidade de cousas das que falar, coma o Teatro Bolshoi, o metro da cidade (considerado o máis bonito do mundo), falar dos mocovitas, das catedrais, da pobreza e riqueza en África e o tráfico que sofre Moscova.
Déixoo para máis adiante, que hai tempo y aínda lle quedan algunhas páxinas baleiras ao blog, así que espero vervos na próxima entrada.

Unha apertaza!

Algunhas imaxes: