Moscova II

... e logo de ter ollado a Praza Vermella, á que chegáramos en taxi, decidín entrar no inframundo mundo subterráneo e contemplar o metro mocovita. Non entendo por que non se lle dá máis importancia a unha contrucción de tal beleza.

Asombráronme as escadas mecánicas que dan acceso ás vías, que son perigosamente perigosas, ademáis de moooooooooooooooooooi longas pero, unha vez nas vías, as escaleiras esquécense.

Un exemplo de estación do metro da cidade:



Despois de percorrer as estacións máis famosas e mirar algún monumento que outro, fomos ao Teatro Bolshoy (Большой Театр). 

O teatro está moi preto do Kremlin, polo que sempre hai masas de turistas correndo de aquí para alá, aló e acolá, e o ambiente é moi agradable; cómpre dicir que o tempo era bo, dato que aínda vos sorprenda, non é TAN raro...


Entramos, pero non sei por que razón non me deixaron facer fotos, e con esta xente mellor no discutir, xa me entendedes.

O interior recordoume ao salón de actos da miña escola (un saúdo aos lectores do Carmelitas de Vigo!), pero coido que un pouquiño máis amplo, non sei, nunca lembro cal é o segundo teatro máis grande de Europa.

En fin, despois de pasar polo museo, insistiron en que tiñamos que ver outro dos principais atractivos da cidade:  
a Catedral do Cristo Salvador (Храм Христа Спасителя).
Este edificio ten historia. Construiuse en 1883, coa coronación do tsar Alexandre III, mais na década dos 30, Stalin mandou derrubala para crear o "Palacio dos Sóviets", un edificio de dimensións faraónicas que representaría o socialismo no mundo.

O proxecto non foi levado a cabo e durante a época soviética, no seu lugar non houbo máis cunha piscina.
Foi en 1994 cando o goberno post-soviético decidiu recontruír o templo respectando as dimensións e formas do orixinal.




Deixando ao lado o tour cultural, chegou o momento de pasar pola cociña e enche-lo bandullo.
Para iso, fomos a un restaurante de comida tradicional rusa, no que puidemos degustar varios pratos típicos da zona por un prezo razonable.


Ben ceados, e de camiño á casa, rematamos a mini-visita contemplando a Casa Branca rusa.


Si... na Rusia tamén hai unha Casa Branca, e tamén é a casa do goberno. Tamén hei de dicir que, aída que vos pareza anómalo, gústame máis ca casa do concello de Vigo.

E... non houbo moito máis, volvemos dereitos para á casa a durmir, xa era tarde e ao día seguinte tiña que coller o avión a Volgogrado.



Como remate, déixovos unha chea de fotografías do metro de Moscova despois do salto (facer click en "máis información").

Unha aperta, deica!
























2 comentarios:

Susana Reyero dijo...

hola mario, hoy hemos comido cocido, que no tiene nada que ver con los blinis pero siempre puedes exportar la idea del cocido enrollada en la oblea, y el caldo para beber con chorro de vodka, esto es un ensayo para saber si tu lo recibes. Si asi fuera hazmelo saber,tambien te mande un chat por skipe si lo recibiste dimelos moitos bicos dunha berciana en Galicia.

Un galego en Stalingrado dijo...

Jaja estaría bien lo del caldo con vodka :D

También recibí el mensaje por Skype, pero nunca coincidimos online...

¡Un besazo y un abrazazo a tí y a la familia!